کـاش مـی فـهـمیـدی ....
قـــــ ــــهـر میـکنم تـا دسـتـم را مـحـــــــ ـکمتر بگیـری و بـلـنـدتـر بـگـویی: بـمــــ ـــــان...
نـه ایـنـکـه شـانـه بـالا بـیـنـدازی ؛
و آرام بـگویـى: هـر طور راحــــــ ـتـى ... !
چهـــ زیبا گفتمـــ دوستت دارمـــــ !
چهـــ صادقانهـــ پذیرفتیـــ!
چه فریبنده آغوشمـــ برایت باز شـــد !
چهـــ ابلهانهـــ بـــا تو خوشـــ بودمـــ !
چهـــ كودكانهـــ همهـــ چیزمـــ شدیـــ !
چهـــ زود بهـــ خاطرهـــ یكـــ كلمهـــ مـــرا تركـــ كردیـــ !
چهـــ ناجوانمردانهـــ نیازمندتـــ شدمـــ !
چهـــ حقیرانهـــ واژهـــ غریبهـــ خداحافظیـــ بهـــ منـــ آمد!
چـــه بیرحمانهـــــ من سوختمـــــ...
کنــارم گـذاشت کـه تـلخـــم کنــ ــد..؟
امــا شــرابی شـــدم ناب…!
حــالا خمــاری ام را مـیـکـشد…!!
تعداد صفحات : 2